سندروم پريفورميس

سندروم پريفورميس چيست؟

سندروم پريفورميس زماني اتفاق مي افتد كه عصب سياتيك ما توسط عضله پريفورميس تحت فشار قرار گيرد و در نتيجه اين فرايند التهاب ايجاد شود. علائمي كه به دنبال سندروم پريفورميس بروز مي كند شامل درد و بي حسي در باسن و پشت و پا مي باشد كه مي تواند كه در يك طرف بدن يا در هر دو سمت ايجاد شود.

آناتومي عضله پريفورميس چگونه است؟

عضله پريفورميس يك عضله نازك و مسطح است كه از مهره هاي تحتاني به بالاي استخوان ران متصل مي شودو به چرخش خارجي استخوان ران كمك مي كند. عصب سياتيك از زير عضله پريفورميس عبور مي كند و بلندترين و بزرگترين عصب بدن مي باشد.

تفاوت سندروم پريفورميس و درد مسير سياتيك به دنبال بيرون زدگي ديسك در چيست؟

در بيرون زدگي ديسك يا تنگي كانال نخاعي هم درد در مسير عصب سياتيك بروز مي كندكه اين درد از نواحي تحتاني كمر شروع شده و به باسن و پا ها كشيده مي شود اما در سندروم پريفورميس اين درد در ناحيه خاص تري حس مي شودكه معمولا شروع آن از باسن به پايين است و كمر را شامل نمي شود.

مطلب پیشنهادی : دستگاه بیوفیدبک و کاربردهای آن

چه عواملي سندروم پريفورميس را ايجاد مي كند؟

مهم ترين عواملي كه سندروم پريفورميس را ايجاد مي كند التهاب در عضله پريفورميس و بافت هاي اطراف آن ، اسپاسم هاي عضلاني و وجود زخم در عضله است. اين عوامل مي توانند به دنبال فعاليت هايي مانند بالا رفتن از پله ، پياده روي يا دويدن در افرادي با عضلات پريفورميس ضعيف ، آسيب هاي وارد شده به لگن ، باسن يا پا به دنبال زمين خوردن يا تصادف يا سفتي عضلاني به دنبال كم بودن فعاليت هاي فيزيكي فرد ايجاد شود.

همچنين بعد از بلند كردن نامناسب اجسام سنگين يا انجام فعاليت هاي بدني سنگين بدون گرم كردن ، انجام فعاليت هاي بدني بيش از حد معمول يا نشستن طولاني مدت ، سندروم پريفورميس ايجاد مي شود.

علائم سندروم پريفورميس چيست؟

سوزش ، بي حسي ، درد ، تير كشيدن در مسير عصب و سوزن سوزن شدن از علائم سندروم پريفورميس است كه مي تواند با نشستن طولاني مدت ، راه رفتن ، دويدن يا بالا رفتن از پله بدتر شود.

راه هاي تشخيص سندروم پريفورميس چيست؟

مهم ترين راه تشخيص در اين بيماران همان تاريخچه گيري و ارزيابي فيزيكي و نورولوژيك بيماران است. از جمله راه هاي كمكي تشخيص در اين بيماران ، استفاده از اولترا سوند ، سي تي اسكن ، ام آر آي و الكترو مايوگرام است.

مراحل درماني بيماران دچار سندروم پريفورميس چگونه است؟

در فاز حاد بيماري چند روز استراحت براي اين بيماران توصيه مي شود. تمرينات كششي يا تقويتي عضله پريفورميس به عنوان تمرين در منزل ، استفاده از داروهاي ضد التهابي غير استروئيدي (NSAID) ، ماساژ (به عنوان درمان مكمل) ، داروهاي شل كننده عضلاني ، درمان هاي فيزيوتراپي ، تزريق استروئيد يا تزريق بوتولونيوم (بوتاكس) از روش هاي درمان اين بيماران است.

معمولا درمان جراحي در اين بيماران توصيه نمي شود. بهبود درد و كاهش علائم در بيماراني كه دچار اين مشكل هستند حدود ۴ تا ۶ هفته به طول مي انجامد.

راه هاي پيشگيري از سندروم پريفورميس چيست؟

براي پيشگيري از بروز اين سندروم بايد يك سري از اصول مربوط به سبك زندگي را رعايت كرد. اين اصول شامل موارد زير است:

۱- تمرين منظم عضله براي حفظ سلامت آن

۲- تمركز بر حفظ وضعيت بدني مناسب به ويژه هنگام نشستن ، رانندگي يا ايستادن

۳- بلند كردن مناسب اشيا با خم كردن زانو ها به همراه صاف نگه داشتن كمر و نزديك نگه داشتن اجسام هنگام بلند كردن آن ها

۴- عدم چرخش كمر حين بلند كردن اجسام

۵- گرم كردن قبل از فعاليت هاي فيزيكي و كشش بعد از آن

۶- پرهيز از حفظ يك وضعيت به مدت طولاني

درمان هاي فيزيوتراپي مورد استفاده براي پريفورميس كدام است؟

استفاده از مداليته هاي فيزيوتراپي مانند TENS ، التراسوند ، ليزر كم توان و پر توان براي كاهش درد و ترميم بافتي ، استفاده از گرما و سرما ، كشش پريفورميس ، تقويت عضلات اطراف مفصل ران ، آزادسازي مايوفاشيال ، استفاده از سوزن خشك و ساير روش هاي درماني موجود در فيزيوتراپي  براي درمان سندروم پريفورميس استفاده مي شود.