سندرم تونل کارپال چیست؟
سندرم تونل کارپال (CTS) یکی از بیماری های شایع در مچ دست و انگشتان و یکی از شایعترین دلایل درد مچ دست است.
سندرم تونل کارپال به علت فشردگی و آسیب دیدگی عصب مدیان (مسئول انتقال حس به برخی انگشتان دست و کف دست) دست در نتیجه کاهش فضای عبور این عصب در داخل کانال کارپ رخ می دهد.
قرار گرفتن مچ دست در وضعیتی نامناسب که فشار زیادی به اعصاب آن وارد می شود منجر به کاهش فضای عصب مدیان، آسیب به آن و بروز علائم بیماری می شود.
وارد آمدن فشار بر عصب مدیان در اثر شرایط نامناسب همچون دلایل شغلی مانند خیاطی، تایپ کردن، نجاری و … و دلایل این چنینی سبب بروز اختلال در سیگنال های عصبی این عصب می شود.
علائم این بیماری در بیشتر مبتلایان بطور تدریجی تشدید شده و در صورت عدم درمان مناسب و به موقع و پیشرفت بیماری می تواند منجر به کاهش قدرت و توانایی مچ دست و اختلال جدی در عملکرد مچ دست شود.
فیزیوتراپی سندرم تونل کارپال از درمان های موثر در بهبود شرایط مچ دست، تسکین درد و بازیابی قدرت از دست رفته مچ دست است.
هدف از درمان سندرم تونل کارپال تسکین و تخفیف درد و سایر علائم و همچنین بازگرداندن عملکرد طبیعی مچ دست به وضعیت سابق است.
استراحت دادن به دست و کاهش سطح فعالیت با مچ دست و اجتناب از قرار دادن مچ دست در وضعیتی که درد را تشدید می کند می تواند به تسکین درد و التهاب ایجاد شده کمک کند.
استفاده از کمپرس گرم با افزایش گردش خون موضعی درد را تخفیف می دهد.د
با تجویز پزشک می توان از آتل های مخصوص مچ دست که سبب محافظت مچ دست و کاهش حرکات مچ دست می شوند استفاده کرد.
داروهای ضد درد غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن و در صورت وجئود درد شدید تزریق داروهای کورتونی می تواند درد و علائم را بطور موقتی تسکین دهد.
فیزیوتراپی مچ دست درمانی موثر در بهبود این بیماری شایع است.
متخصص فیزیوتراپی تمرینات ورزشی مخصوص مچ دست را برای تقویت عضلات ضعیف شده و بهبود شرایط مچ دست تنظیم و به بیمار آموزش می دهد.
فیزیوتراپیست برای بهبود شرایط بیماری از مدالیته های درمانی همچون سوزن خشک و لیزر درمانی نیز استفاده می کند.
در صورتی که روش های ذکر شده نتوانند شرایط بیمار را بهبود بخشند جراحی برای آزاد سازی عصب تحت فشار انجام می گیرد.