آرتروز ، دلایل بروز آن و راهکارهای درمانی
آرتروز به معنای ساییدگی و پارگی مفصل و تخریب سطح مفصل و به دنبال آن تغییر شکل، درد و محدودیت حرکت در مفصل است.
در این بیماری غضروف مفصل آسیب دیده و به تدریج از بین می رود.
آرتروز می تواند هر مفصلی را درگیر کند، اما مفاصل بزرگی که وزن بدن را تحمل می کنند، مانند مفصل زانو، مستعدتر هستند.
این بیماری معمولا افراد بالای ۵۰ سال را مبتلا می کند، با این حال، خطر ابتلا به آرتروز در هر سنی وجود دارد.
با توجه به مراکز کنترل و پیشگیری از بیماریها، از هر ۲ نفر ۱ نفر ممکن است تا سن ۸۵ سالگی به آرتروز زانو مبتلا شود.
تا سن ۵۰ سالگی، زنان و مردان به طور مساوی تحت تاثیر آرتروز قرار دارند. بعد از ۵۰ سالگی، زنان بیشتر از مردان مبتلا میشوند.
۲۱ درصد از افراد دارای اضافه وزن و ۳۱ درصد از بزرگسالان چاق در طول زندگی خود به آرتروز مبتلا میشوند.
آرتروز شامل تغییراتی در کل مفصل، از جمله غضروف (لایه نرمی که انتهای یک استخوان را می پوشاند)، استخوان زیرین، رباط ها، تاندون ها و همچنین عضلات اطراف آن است.
پیشرفت آرتروز و تغییرات مفصل می تواند باعث درد و مانع حرکت آن شود.
همچنین شکل ظاهری مفصل ممکن است به دلیل ورم یا تغییر شکل استخوان های دو طرف مفصل، تغییر کند. (گاهی اوقات ممکن است حالت طبیعی خود را از دست بدهد).
تعدادی فاکتور شناخته شده وجود دارد که با ایجاد استئوآرتریت در ارتباط هستند، از جمله سیگار کشیدن، چاقی، عدم تحرک جسمی، تغذیه نامناسب و ژنتیک.
عواملی که میتوانند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهند عبارتند از:
داروهای تجویزی به نوع آرتروز بستگی دارد. داروهای مورد استفاده در آرتروز عبارتند از:
آرتروز غیر التهابی اغلب با داروهای مسکن، فعالیت بدنی، کاهش وزن و خودمراقبتی بهبود مییابد و آرتریت التهابی با داروهای ضد التهابی مانند کورتیکواستروئیدها، داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی، داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کنندهی بیماری (DMARDs) و داروهای بیولوژیک بهبود مییابد.
در صورتیکه دکتر برای شما درمان دارویی تجویز کردهباشد یا نکردهباشد، برخی از روشهای درمانی غیردارویی می تواند کمک بسیاری به شما بکند.
تحقیقات نشان میدهد که رژیم غذایی سالم و متعادل شامل پروتئین حیوانی و گیاهان دارای آنتی اکسیدان بالا و دارای خواص ضد التهابی مانند ماهی، آجیل و دانهها، میوه و سبزیجات، لوبیا، روغن زیتون و غلات کامل میتواند در درمان افراد مبتلا به آرتروز کمک کند در حالی که مواد غذایی حاوی مادهی شیمیایی به نام سولانیون مثل گوجه فرنگی برای افراد مبتلا به آرتروز مفید نیستند.
شامل رعایت مواردی است که در بهبود شرایط بیمار موثر هستند مانند داشتن فعالیت جسمانی همراه با استراحت کافی، حفظ وزن متعادل، اجتناب از سیگار و الکل، حفاظت از مفاصل در برابر استرس غیر ضروری، بهبود خواب با اجتناب از کافئین و ورزش شدید در شب و محدودیت استفاده از صفحهی نمایش قبل از خواب، مراقبت از مفاصل با انجام کارهایی مانند استفاده از مفاصل بزرگ به عنوان اهرم برای باز کردن درب و استفاده از چند مفاصل برای تقسیم وزن اشیایی که فرد بلند میکند مانند استفاده از کوله پشتی و عدم قرار گیری در یک وضعیت برای مدت طولانی، چک آپ منظم توسط دکتر.
فیزیوتراپیست می تواند برای کنترل علائم آرتروز، توصیه های ارگونومی و راهکارهایی جهت انجام فعالیت های روزمره و همچنین تمرینات تقویتی برای بهبود درد و عملکرد مفاصل و مشاوره عملی ارائه دهد. آتل برای محدود کردن حرکت و فراهم کردن پشتیبانی و موقعیت مناسب مفاصل می تواند مفید باشد. همچنین گرما و ماساژ درمانی در کاهش و تسکین درد مفاصل و عضلات سفت موثر هستند.
بخش مهمی از کنترل علائم آرتروز، تغییر شیوه انجام یک فعالیت خاص است. این کار باعث کاهش استرس در مفاصل دردناک می شود.
حرکت، بخشی اساسی از یک طرح درمانی آرتروز است. طبق برنامه وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده، انجام ۱۵۰ دقیقه ورزش متوسط تا شدید در هفته باید مورد هدف باشد. برنامه ورزشی خوب برای مبارزه با درد و سفتی آرتروز چهار بخش دارد:
قبل از شروع یک برنامه تمرینی جدید با پزشک یا فیزیوتراپیست مشورت کنید