فیزیوتراپی دست

فیزیوتراپی دست چیست؟

در بدن انسان به علت پیچیدگی های زیاد ناحیه دست ،  بخش وسیعی از قشر مغز به دست اختصاص دارد و در نتیجه آن ، بیماری ها و اختلال های دست اغلب ناتوانی های بیشتری ایجاد می‌کنند. دست می‌تواند در بیماری‌های آرتریت روماتویید ، سکته مغزی ، آسیب های عصبی یا عضلانی یا استخوانی درگیر شود و به طور چشمگیری عملکرد تمام اندام فوقانی انسان را تحت تاثیر قرار دهد. ثبات مفصل مچ دست برای عملکرد صحیح عضلات خم کننده (فلکسور) و باز کننده (اکستنسور) انگشت ها ضروری است. درد مانند  تورم یک روند طبیعی ضربه به دست می‌باشد که از بعضی از عملکردهای زیستی مفید مورد نیاز که در بدن وجود دارد استفاده می کند و در بیشتر موارد برطرف می‌شود. در تعداد کمی از بیماران میزان درد بدتر می‌شود و یا چند هفته پس از شروع ضربه شدت پیدا می کند. این روند غیر طبیعی درد پس از آسیب می‌تواند به عنوان یک مشکل اصلی، روی عملکرد دست اثرات مخربی به جا بگذارد. فیزیوتراپی دست به عنوان مداخله ای استفاده می شود که هدف آن بهبود تحرک و قدرت دست و همچنین بهبود توانایی های عملکردی دست با استفاده از تمرین درمانی و سایر مداخلات درمانی است.

نمونه هایی از اختلالات دست

استئوآرتریت یا آرتروز شایع ترین بیماری مفصلی است و اغلب دست را درگیر می کند. این بیماری منجر به درد در داخل و اطراف مفصل های آسیب دیده و تورم، سفتی، تغییر شکل و از دست دادن تدریجی عملکرد می شود. در نتیجه، توانایی انجام وظایف روزانه ممکن است دچار اختلال شود یا از بین برود. تحقیقات انجام شده نشان می دهد که تمرینات دستی به خوبی تحمل ، فعالیتهای عملکردی ، قدرت گرفتن ، درد و خستگی را به طور قابل توجهی بهبود می بخشد.

آرتریت روماتوئید یا روماتیسم مفصلی  از موارد شایع بعدی است و ۰٫۲۴ تا ۱ درصد از جمعیت را مبتلا می کند. اکثر بیماران مبتلا به بیماری روماتیسم مفصلی از مشکلات مکرر دست و مچ مانند التهاب ، بدشکلی ( تغییر شکل های مفصلی ) ، درد ، ضعف و محدودیت حرکتی رنج می برند که منجر به از دست دادن عملکرد می شود.

انگشت ماشه ای ، التهاب تاندون های دست ، سندروم تونل کارپال ، بیماری دکورون ، دوپویترون، انواع آسیب های تروماتیک دست مانند قطع تاندون ، شکستگی ها مانند کالیس و… از اختلالات دیگر ناحیه دست می باشند.

مطلب پیشنهادی : تکارتراپی چیست

مراحل درمان در فیزیوتراپی برای دست آسیب دیده چگونه است؟

در ابتدا و در مرحله حاد آسیب که زمانی است که نیاز به مراقبت از عضو آسیب دیده وجود دارد رعایت اصولی مانند استراحت ، سرما درمانی ، حفظ فشار روی ناحیه با بانداژ و بالا نگه داشتن اندام ضرورت دارد.

همچنین فیزیوتراپیست می تواند از تکنیک‌های مختلف تیپینگ برای بهتر شدن عملکرد دست، تسهیل حرکت های دست و کاهش درد دست در بیماران استفاده نماید.

فیزیوتراپی دست ممکن است شامل موارد زیر باشد:

-موبیلیزیشن ( برای افزایش یا حفظ دامنه حرکتی مفاصل استفاده می شود )

-تمرینات تقویتی ( که از مقاومت توپ، خمیر بازی یا باند ورزشی برای تقویت عضلات دست و مچ استفاده می کند )

– تمرینات کششی ( برای افزایش انعطاف پذیری عضلات انگشتان دست و مچ دست استفاده می شود )

اختلالات بسیاری وجود دارد که ممکن است دست را تحت تأثیر قرار دهد و به تمرین به عنوان مداخله ای نیاز دارد تا به بیماران کمک کند تا فعالیت های روزانه (ADL) خود را به طور مستقل انجام دهند و قدرت گرفتن با دست را افزایش دهند.

-درمان های الکتریکی ( استفاده از جریان های الکتریکی و دستگاه هایی مانند لیزر و … برای کاهش درد و بهبود عملکرد دست )

توجه به این نکته ضروری است که هر کدام از این مداخلات فیزیوتراپی باید طبق نظر درمانگر استفاده شوند و بدون نظر درمانگر استفاده از این مداخلات ممکن است درد بیمار را افزایش دهد.