فیزیوتراپی در پارکینسون

در بخش اول به معرفی بیماری پارکینسون میپردازیم، سپس پیرامون فیزیوتراپی در پارکینسون و تاثیر ورزش درمانی صحبت میکنیم.

معرفی پارکینسون

بیماری پارکینسون یک اختلال در سیستم عصبی است.

این در نتیجه آسیب به سلول های عصبی در ناحیه ای از مغز است که دوپامین تولید می کند، یک ماده شیمیایی که برای کنترل صاف عضلات و حرکت حیاتی است.

علائم فردی که با بیماری پارکینسون زندگی می کند معمولاً به شرح زیر است:

• لرزش – شایع ترین علامتی است که معمولاً در یک بازو یا دست شروع می شود
• سفتی در حرکت
• تغییرات در حرکات و الگوها (راه رفتن معمولا تحت تأثیر قرار می گیرد)
• کاهش قدرت – به ویژه در سمتی که لرزش را نشان می دهد
• حالت خمیده
• مشکلات تعادل
• پارکینسون همچنین می تواند باعث درد، افسردگی و مشکلات حافظه و خواب شود.

فرد مبتلا به پارکینسون ممکن است چندین علامت را به طور همزمان تجربه کند.

گرفتن تاریخچه و ارزیابی فیزیکی شما باید موضوع(های) اصلی را به عنوان بخشی از استراتژی مدیریت در اولویت قرار دهد.

در حالی که فیزیوتراپی بر روی تظاهرات فیزیکی یک اختلال تمرکز دارد، توجه به اینکه چگونه علائم دیگر بر سبک زندگی فرد تأثیر می‌گذارد نیز مهم است.

همچنین به یاد داشته باشید که نتیجه مطلوب از طریق همکاری با دیگران از تیمی از متخصصان بهداشت و مراقبت های اجتماعی با تخصص در سایر حوزه های پارکینسون، از داوطلبان گرفته تا خانواده و دوستان، به دست می آید.

اهداف فيزيوتراپی در پاركینسون:

• حفظ و بهبود سطوح عملکرد و استقلال، که به بهبود کیفیت زندگی فرد کمک می‌کند.
• استفاده از استراتژی‌های ورزشی و حرکتی برای بهبود تحرک اصلاح و بهبود الگوهای حرکتی و وضعیت غیرطبیعی، در صورت امکان به حداکثر رساندن قدرت عضلانی و انعطاف‌پذیری مفاصل.
• اصلاح و بهبود وضعیت و تعادل، و به حداقل رساندن خطر سقوط.
• حفظ الگوی تنفسی خوب و سرفه موثر.
• آموزش فرد مبتلا به پارکینسون و مراقب یا اعضای خانواده او.
• افزایش اثرات دارودرمانی.

فیزیوتراپی در پارکینسون: نقش آن در بهبود حالت فیزیکی و عملکرد بیماران

پارکینسون یک بیماری عصبی مزمن است که به تدریج باعث کاهش قابل توجه عملکرد حرکتی و عصبی فرد می‌شود.

در سال‌های اخیر، نقش فیزیوتراپی در مدیریت و بهبود علائم پارکینسون مورد توجه قرار گرفته است.

ورزش و تمرینات فیزیکی منظم می‌تواند به عنوان یک راهکار مؤثر در کاهش عوارض این بیماری عمل کند.

یکی از نکات مهم در ارتقاء سلامتی در بیماران پارکینسون، اهمیت ورزش و فعالیت‌های تناسب اندام است. ورزش باعث تقویت عضلات، افزایش استقامت، انعطاف پذیری بهتر و تمرکز بیشتر می‌شود.

همچنین، انواع تمریناتی که بر اساس اصول یادگیری حرکتی انجام می‌شوند، می‌توانند به تقویت مهارت‌های حرکتی و تعادل کمک کنند.

از جمله روش‌های مؤثر فیزیوتراپی در پارکینسون، تصویرسازی ذهنی و تمرین دو وظیفه‌ای است. این روش‌ها باعث تقویت اتصالات عصبی، بهبود تناسب حرکتی و کاهش اختلالات حرکتی مرتبط با پارکینسون می‌شوند.

ورزش‌های گروهی نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار هستند. این ورزش‌ها علاوه بر تأثیر مثبت بر روی علائم فیزیکی، ارتباط‌های اجتماعی را تقویت می‌کنند و افراد با پارکینسون را از منزوی شدن جلوگیری می‌کنند.

همچنین، ایجاد فرصتی برای تبادل تجربیات و مشاوره در مورد مدیریت بیماری نیز از جمله مزایای ورزش‌های گروهی است.

تمرینات قدرتی و تمرینات تنفسی نیز برای بهبود علائم پارکینسون بسیار مفید هستند. این تمرینات به تقویت عضلات، بهبود تعادل، کاهش عوارض تنفسی و افزایش کیفیت زندگی کمک می‌کنند.

همچنین، تمرینات حرکتی-شناختی که ترکیبی از حرکت و تمرکز شناختی هستند، می‌توانند بهبود عملکرد حرکتی و شناختی افراد با پارکینسون را تسهیل کنند.

با تأکید بر آموزش و توجه به نیازهای هر فرد، فیزیوتراپی می‌تواند در هر مرحله از پارکینسون مؤثر باشد. همچنین، درمان‌های مکمل مانند درمان حرکتی مبتنی بر موسیقی نیز امکان بهبود علائم را به همراه دارند و به مدیریت بیماری کمک می‌کنند.

در نهایت، فیزیوتراپی در پارکینسون نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی و عملکرد روزمره افراد با این بیماری دارد. ترکیب تمرینات فیزیکی مختلف با رویکردهای مختلف می‌تواند به افراد با پارکینسون کمک کند تا با بیشترین توان به زندگی خود ادامه دهند.