اسپوندیلولیستزیس وضعیتی است که شامل بیثباتی ستون فقرات میشود، به این معنی که مهرهها بیشتر از آنچه باید حرکت میکنند. مهره از جای خود روی مهره پایین میلغزد.
ممکن است به عصب فشار وارد کند که میتواند باعث کمردرد یا درد پا شود. کلمه اسپوندیلولیستزیس از کلمات یونانی اسپوندیلوزبه معنای “ستون فقرات” یا “مهره” و لیستزیز به معنای “لغزش، یا حرکت” گرفته شده است.
اسپوندیلولیستزیس انواع
انواع اسپوندیلولیستزیس عبارتند از
اسپوندیلولیستزیس مادرزادی
زمانی اتفاق میافتد که ستون فقرات نوزاد آنطور که باید قبل از تولد شکل نگیرد. مهرههای نامرتب فرد را در معرض خطر لغزش در مراحل بعدی زندگی قرار میدهند.
اسپوندیلولیستزیس ایستمی
در نتیجه اسپوندیلولیز اتفاق می افتد. ترک یا شکستگی استخوان را ضعیف می کند.
اسپوندیلولیستزیس دژنراتیو
شایع ترین نوع، به دلیل افزایش سن اتفاق می افتد. با گذشت زمان، دیسک هایی که مهره ها را محافظت می کنند، آب خود را از دست می دهند. با نازک شدن دیسک ها، احتمال اینکه از جای خود خارج شوند، بیشتر می شود.
شیوع اسپوندیلولیستزیس
اسپوندیلولیزیس و اسپوندیلولیز در حدود ۴ تا ۶ درصد از جمعیت بزرگسال رخ می دهد.
ممکن است سال ها با اسپوندیلولیستزیز زندگی کنید و آن را ندانید، زیرا ممکن است علائمی نداشته باشید. اسپوندیلولیستزیس دژنراتیو (که به دلیل افزایش سن و ساییدگی ستون فقرات ایجاد میشود)، بعد از ۵۰ سالگی شایعتر است و در زنان شایعتر از مردان است.
دلیل ابتلا به اسپوندیلولیستزیس
ممکن است به دلایل زیر احتمال ابتلا به اسپوندیلولیستزیس بیشتر باشد:
دو و میدانی
ورزشکاران جوان (کودکان و نوجوانان) که در ورزش هایی که باعث کشش ستون فقرات کمری می شوند، مانند ژیمناستیک و فوتبال، شرکت می کنند، بیشتر در معرض ابتلا به اسپوندیلولیستزیس هستند. لغزش مهره معمولاً در طول جهش رشد کودکان رخ می دهد. اسپوندیلولیستزیس یکی از شایع ترین دلایل کمردرد در نوجوانان است.
ژنتیک
برخی از افراد مبتلا به اسپوندیلولیستزیس ایستمی با بخش نازکتری از مهره به نام pars interarticularis متولد میشوند. این قطعه نازک استخوان مفاصل فاست را به هم متصل میکند، که مهرهها را مستقیماً در بالا و پایین به هم متصل میکند تا یک واحد کاری ایجاد کند که حرکت ستون فقرات را امکانپذیر میکند.
این نواحی نازکتر از مهرهها احتمال شکستگی و لغزش بیشتری دارند. اسپوندیلولیستزیس دژنراتیو همچنین دارای یک جزء ژنتیکی بزرگ است.
سن
با بالا رفتن سن، شرایط دژنراتیو ستون فقرات ممکن است ایجاد شود، یعنی زمانی که ساییدگی ستون فقرات باعث ضعیف شدن مهرهها میشود.
افراد مسنتر مبتلا به بیماریهای دژنراتیو ستون فقرات ممکن است در معرض خطر بیشتری برای اسپوندیلولیستزیس قرار داشته باشند. این بیماری پس از ۵۰ سالگی شایعتر میشود.
چه زمانی به جراحی اسپوندیلولیستزیس نیاز داریم
پزشک شما با گزینههای غیرجراحی، مانند استراحت و فیزیوتراپی، شروع میکند. این درمانها اغلب علائم را تسکین میدهند. پزشک شما ممکن است جراحی را توصیه کند اگر:
- مبتلا به اسپوندیلولیستز با درجه بالا هستید
- درد شدیدی دارید
- درمان های غیرجراحی را امتحان کردید اما هنوز علائم دارید
ممکن است علائم اسپوندیلولیستزیس را تجربه نکنید. برخی از افراد این عارضه را دارند و حتی آن را نمیدانند. اگر علائمی دارید، کمردرد معمولاً اصلیترین آن است. درد ممکن است به باسن و پایین رانها نیز کشیده شود.
همچنین ممکن است:
- اسپاسم عضلانی در همسترینگ (عضلات پشت ران)
- سفتی پشت
- مشکل در راه رفتن یا ایستادن برای مدت طولانی
- درد هنگام خم شدن
- بی حسی، ضعف یا گزگز در پا.
تشخیص اسپوندیلولیستزیس
پزشک شما یک معاینه فیزیکی انجام می دهد و از شما در مورد علائم شما می پرسد. سپس احتمالاً برای تأیید تشخیص به اسکن تصویربرداری نیاز خواهید داشت
تصویربرداری
اشعه ایکس ستون فقرات به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی کمک می کند تا ببینند آیا مهره در جای خود نیست یا خیر.
سی تی اسکن یا اسکن MRI ممکن است برای دیدن ستون فقرات با جزئیات بیشتر یا دیدن بافت نرم مانند دیسک ها و اعصاب لازم باشد.
درمان
درمان به درجه لغزش، علائم، سن و سلامت کلی شما بستگی دارد. پزشک گزینه های درمانی را با شما در میان می گذارد. ممکن است به دارو، فیزیوتراپی یا جراحی نیاز داشته باشید.
چه درمان های غیرجراحی برای اسپوندیلولیستزیس موجود است؟
درمان های غیر جراحی عبارتند از:
استراحت
از فعالیت ها و ورزش های شدید استراحت کنید.
دارو
یک داروی ضد التهاب غیر استروییدی مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن می توانند تسکین دهنده باشند.
اگر این داروها مؤثر نبودند، پزشک شما ممکن است داروهای دیگری را تجویز کند.
تزریقات
شما داروهای استروئیدی را مستقیماً در ناحیه آسیب دیده تزریق می کنید. • فیزیوتراپی: یک فیزیوتراپیست می تواند تمرینات هدفمندی را برای تقویت شکم (شکم) و کمر به شما آموزش دهد. تمرینات روزانه اغلب پس از چند هفته درد را تسکین می دهد.
بریس
بریس می تواند به تثبیت ستون فقرات شما کمک کند. بریس حرکت را محدود می کند تا شکستگی ها بهبود یابد. بریس در بزرگسالان استفاده نمی شود.
اگر اسپوندیلولیستزیس با درجه بالا دارید، درد شدید است یا درمانهای غیرجراحی را بدون موفقیت امتحان کردهاید، ممکن است به جراحی نیاز داشته باشید.
اهداف جراحی اسپوندیلولیستزیس عبارتند از:
- درد ناشی از عصب تحریک شده را تسکین دهید.
- ستون فقرات را در جایی که مهره لیز خورده است تثبیت کنید.
- عملکرد خود را بازیابی کنید
آیا اسپوندیلولیستزیس برمی گردد؟
بیشتر اوقات، پس از بهبودی پس از جراحی اسپوندیلولیستزیس، درد از بین می رود. می توانید به تدریج فعالیت های خود را از سر بگیرید تا زمانی که به عملکرد و حرکت کامل برگردید.
نمونه ای از تمرینات فیزیوتراپی برای درمان
برخی از تمرینات فیزیوتراپی برای درمان این بیماری عبارتند از:
Knee to chest
کارکردن روی عضلات عمقی و کمک به تثبیت ستون فقرات و تسکین درد که شامل خم کردن زانو ها و کشیدن آنها به داخل شکم در حالت طق باز می باشد.
Quadruped arm amd leg
قرار گرفتن در حالت ۴دست و پا و بلند کردن همزمان دست و پای مخالف و نگه داشتن آن به مدت ۵ ثانیه که ۱۰ بار در هر طرف تکرار شود
Hamstring stretch
روی زمین بنشینید و پاهای خود را صاف در مقابل خود قرار دهید و انگشتان پا به سمت سقف باشد
به آرامی به سمت جلو و به سمت پاهای خود خم شوید تا زمانی که کشش را احساس کنید
نکته مهم
تمام ورزش هایی که انجام میدهید نباید باعث درد شما شوند و صرفا باید یک کشش ملایم احساس کنید
اگر تمرین ها باعث درد شما میشوند تعداد تکرار را کاهش دهید یا آ وضعیت را برای ثانیه های کمتری نگه دارید و نیز از بلند کردن اجسام سنگین یا بلند کردن با پشت و ورزش های شدید خودداری کنید.
خدمات ما
برخی از خدماتی که در مرکز فیزیوتراپی سبلان شرق ارائه میشود برای دسترسی سریع تر شما مراجعین محترم به شرح زیر است:
