پارگی رباط صلیبی قدامی یکی از شایع ترین آسیب های مفصل زانو در افراد ورزشکار است و به همین دلیل به عنوان یک آسیب ورزشی شایع و جدی شناخته می شود.
مفصل زانو بزرگترین مفصل بدن و در عین حال مفصلی پرتحرک است که در معرض انواع آسیب های قرار دارد.
مفصل زانو از کنار هم قرار گرفتن سه استخوان تشکیل شده است و رباط ها وظیفه اتصال استخوان ها به هم و حفظ ثبات زانو و افزایش استحکام آن را بر عهده دارند.
رباط صلیبی قدامی (ACL) مهم ترین رباط مفصل زانو است که با محدود کردن حرکات استخوان درشت نی به سمت جلو و چرخش داخلی آن در صاف کردن زانو و جلوگیری از حرکت زانو به سمت عقب نقش اساسی دارد.
در پارگی رباط صلیبی قدامی امکان درگیر استخوان های مفصل زانو و تاندون های زانو نیز وجود دارد.
ورزشکاران رشته پرتحرک و پربرخورد مانند فوتبال بیش از سایر افراد در معرض خطر پارگی رباط صلیبی قدامی قرار دارند.
این آسیب منجر به بی ثباتی شدید زانو ، ناتوانی در حفط تعادل و راه رفتن می شود و اغلب سبب دور شدن فرد ورزشکار از فعالیت های ورزشی حداقل به مدت ۶ ماه می شود.
مهم ترین عاملی که سبب بروز پارگی رباط صلیبی قدامی می شود خم شدن بیش از حد زانو به سمت عقب و یا طرفین و یا چزخش ناگهانی زانو است.
پزشک با ارزیابی دقیق شرایط بیمار و میزان آسیب دیدگی و با بهره گیری از روش های تشخیصی مانند اشعه ایکس و ام آر آی مناسب ترین روش درمانی را اتخاذ می کند.
پارگی رباط صلیبی قدامی
علائم این آسیب :
- احساس درد شدید در زانو حین آسیب
- التهاب و تورم زانو
- ناتوانی در خم و راست کردن زانو به دلیل وجود درد شدید
- ناتوانی در تحمل کردن وزن بر روی پای آسیب دیده
- بی ثباتی شدید زانو
- محدود شدن دامنه حرکات زانو
- ناتوانی در حفظ تعادل
- شنیده شدن صدای پارگی حین پاره شدن رباط
- قفل شدن زانو
- کبودی و خونمردگی در محل آسیب
- احساس خالی کردن زانو
دلایل پارگی رباط صلیبی
- تغییر مسیر بصورت ناگهانی حین دویدن
- توقف ناگهانی حین دویدن
- پیچ خوردن و چرخش شدید زانو
- وارد شدن ضربه مستقیم به زانو
درمان پارگی رباط صلیبی زانو
درمان این آسیب ورزشی بسته به شدت آسیب و میزان فعالیت بیمار متفاوت است.
در مواردی که پارگی بطور خفیف رخ داده و فرد فعالیت زیادی ندارد استراحت و کاهش سطح فعالیت در کنار فیزیوتراپی به درمان آسیب ایجاد شده کمک می کند.
بیمار تا زمان بهبودی کامل باید از هرگونه فعالیتی که سبب وارد شدن فشار به زانو و تشدید آسیب دیدگی می شود اجتناب کند.
استفاده از عصا و چوب زیر بغل هنگام راه رفتن سبب کاهش فشار وارده به زانو می شود.
قرار دادن کمپرس یخ نیز بر روی زانو به کاهش درد و التهاب ناشی از آسیب دیدگی کمک زیادی می کند.
برای تسکین درد ناشی از پارگی رباط صلیبی زانو می توان از داروهایی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن استفاده کرد.
باند پیچی یا گچ گرفتن نیز برای محدود کردن حرکات زانو و فراهم آوردن فرصت ترمیم آسیب ایجاد شده در مواردی انجام می گیرد.
در موارد پارگی کامل انجام جراحی ضروری خواهد بود.
فیزیوتراپی پس از هر دو روش درمانی چه جراحی و چه غیرجراحی برای تسریع روند بهبودی و بازگشت هرچه سریع تر فرد به سطح آمادگی قبل از آسیب دیدگی ضروری است.
تمرینات فیزیوتراپی زانو موجب افزایش قدرت عضلات، افرایش توان حرکتی زانو و نیز بهبود دامنه حرکتی مفصل زانو می شوند.
