تفاوت لیزر پرتوان و کم توان در فیزیوتراپی

تفاوت لیزر پرتوان و کم توان در فیزیوتراپی

لیزر چیست؟

لیزر، تابش نورهای موازی یکدیگر توسط دستگاه لیزر می باشد.

تفاوت های پرتو لیزر و نور معمولی

۱) تک رنگی (mono chromaticity): لیزرها دارای طول موج منفرد بوده و بنابراین تک طول موج هستند بدان معنی که در موارد مرئی بودن لیزر یک رنگ خاص ایجاد می کند به عنوان مثال لیزرهای یاقوتی دارای رنگ قرمز و با طول موج ۳/۶۹۴ نانومتر هستند.

۲) هم فازی (coherence): پرتوهای لیزر نه تنها طول موج یکسانی دارند بلکه همچنین هم فاز هستند یعنی قله ها و فرودهای میدان های الکتریکی و مغناطیسی در یک زمان اتفاق می افتد.

۳) موازی بودن (collimation): در نتیجه هم فاز بودن پرتو لیزر، این پرتو ها در حین انتشار به صورت موازی باقی می مانند چون پرتو های لیزر واگرایی پیدا نمی کنند بنابراین انرژی آن در مسافت های بسیار طولانی منتشر می شود.

در مقایسه ای بین نور معمولی و پرتو لیزر می توان گفت که نور معمولی شبیه جمعیتی از مردم است که لباس های مختلف پوشیده اند و هر یک در مسیر های مختلف در حال حرکت هستند، درحالیکه نور لیزر مانند دسته ای سرباز با یونیفورم های یکسان بوده که به طور هم فاز و با مارش نظامی در مسیری مشخص رژه می روند.

تقسیم بندی انواع لیزر

لیزر نوع ۱ : توان آن کمتر از ۵/۰ میلی وات است

لیزر نوع ۲ : توان آن کمتر از ۱ میلی وات است

لیزر نوع 3A : توان آن کمتر از ۵ میلی وات است

لیزر نوع 3B : توان آن کمتر از ۵۰۰ میلی وات است.(لیزر های کم توان مورد استفاده در توانبخشی)

لیزر نوع ۴ : توان آن بیشتر از ۵۰۰ میلی وات است (لیزر های پر توان)

لیزر های کم توان که حداکثر توان خروجی شان کمتر از ۵۰۰ میلی وات است به طور معمول بافت را گرم نمی کنند یعنی اثر گرمایی ندارند اما لیزر های کلاس ۴ و با شدت بالای (در دامنه ۱۰-۱۵ وات) مورد استفاده بوسیله ی فیزیوتراپیست ها اثرات گرمایی دارند. این لیزر ها علاوه بر اثرات تحریک نوری همانند لیزر کم توان، به خاطر اعمال دوز بالاتر همچنین ممکن است اثرات گرمایی نیز داشته باشد.

تفاوت لیزر پرتوان و کم توان

همانطور که اشاره شد، تفاوت اصلی لیزرهای کم توان و پر توان میزان انر‍ژی وارد شده به بافت می باشد. میزان انرژی وارده به بافت در لیزر پرتوان و همچنین عمق نفوذ آنها نسبت به لیزرهای کم توان بیشتر می باشد.

در آسیب های تازه که عمق کمتری داشته و به سطح پوست نزدیک ترند، لیزرهای کم توان بیشتر کاربرد دارد و آسیب هایی که مزمن و قدیمی بوده و عمق بیشتری دارند، لیزرهای پرتوان بیشتر کاردبرد دارند.

بیمار باید جهت تشخیص اینکه کدام یک مناسب تر است، به پزشک متخصص در زمینه ای ارتوپدی، طب فیزیکی و مغز و اعصاب مراجعه کرده و در صورت صلاحدید، برای انجام لیزر درمانی به مطب فیزیوتراپی مراجعه کند .

لازم به ذکر است هزینه های انجام لیزر کم توان و پرتوان هم متفاوت بوده و هزینه های لیزر پرتوان به مراتب بیشتر می باشد.

تاثیرات لیزر

۱) کاهش درد:

لیزر و نور درمانی ممکن است درد و ناتوانی همراه با انواعی از ضایعات عصبی عضلانی اسکلتی منجمله کمردرد مزمن، گردن درد، درد همراه با التهاب تاندون های شانه، نقاط ماشه ای، اختلال فکی گیجگاهی و آزردگی های تاخیری عضله (DOMS) را کاهش می دهد.

اثرات لیزر بر روی درد ممکن است از طریق اثرات آن روی التهاب، ترمیم بافت،‌ هدایت عصب و آزادسازی یا متابولیسم اندورفین باشد. همچنین مطالعات نشان داده است که لیزر می تواند موجب کاهش درد و افزایش عملکرد در بیماران مبتلا به آرتروز گردن شود.

۲) ترمیم بافتی :

الف) تحریک تولید انرژی: عملکرد اصلی میتوکندری تولید انرژی است که به عنوان منبع انرژی برای تمامی دیگر واکنش های سلولی استفاده می شود.

تولید انرژی یک فرایند چند مرحله ای است که در درون غشاء میتوکندری اتفاق می افتد. نشان داده شده است که نور لیزر عملکرد میتوکندری را بهبود بخشیده و انرژی سازی را تا ۷۰ درصد افزایش می دهد.

ب) افزایش تولید کلاژن: لیزردرمانی با تسریع تولید کلاژن خصوصا کلاژن نوع ۱ باعث افزایش ترمیم بافت می شود.

 نشان داده شده است که لیزر نور قرمز و لیزر مادون قرمز باعث افزایش تولید کلاژن و بیش از ۳برابر افزایش تولید پروکلاژن می شوند.

۳) تعدیل التهاب:

 نشان داده شده که پرتو لیزر باعث تغییر انواعی از واسطه های التهابی می گردد. این تغییرات در واسطه های التهابی احتمالا باعث افزایش جریان خون، افزایش مهاجرت کراتینوسیت و تکثیر و افزایش فعالیت لنفوسیت های Bو T، ماست سل ها و ماکروفاژها می گردد.

۴) انبساط عروقی :

 برخی محققین گزارش داده اند که نور لیزر می تواند باعث انبساط عروقی، بویژه گردش خون در ساختار های عروقی ریز (micro circulation) گردد. ممکن است این اثر به واسطه ی آزاد سازی اکسید نیتروژن باشد که با تابش نور قرمز افزایش می یابد. این انبساط عروقی می تواند با افزایش میزان اکسیژن در دسترس و دیگر مواد مغزی و از سوی دیگر با دور کردن فراورده های زائد از محل تحت تابش، ترمیم بافت را تسریع نمایند.

۵) تغییر سرعت هدایت و بازسازی عصب:

برخی مطالعات نشان داده اند که تحریک بافت عصب با نور لیزر، سرعت هدایت عصب و فرکانس پتانسیل های عمل را افزایش می دهد. همچنین عنوان می شود که لیزر درمانی باعث تسریع بازسازی عصب و ترمیم پس از آسیب می شود. این اثرات مثبت در پاسخ به تابش لیزر روی محل گیرافتادگی عصب اتفاق می افتد و با تابش به سگمان های نخاعی مرتبط افزایش می یابد.

۶) اختلالات نورولوژیک:

 برخی مطالعات دریافتند که لیزر نور قرمز ممکن است به کاهش درد همراه با ضایعات اعصاب محیطی دیابتیک و درد های عصبی کمک نماید.

نتایج مفیدی در خصوص استفاده از لیزر درمانی در مبتلایان به سندروم تونل کارپال گزارش شده است

مقالات جدید مرکز سبلان شرق
دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *